Brood

Op 11 juli 2011 was het tien jaar terug dat Herman Brood overleed. Een goed moment om Rock ’n Roll Junkie uit de kast te pakken van Jan Eilander. Ik ben fan van Brood, ken zijn muziek en heb hem zien optreden. Ik vind het een fenomeen in de Nederlandse muziek dus was benieuwd naar dit boek.

Het gaf me ongeveer waar ik op hoopte, maar meer ook niet. Aan het eind van de bijna 250 pagina’s zit ik met het gevoel dat er meer uit te halen valt. Het is een dun boek voor zo’n vol leven….

Zijn muzikale leven begint bij het bandje The Moans, een coverband uit Arnhem. Herman Brood is daar het muzikale brein, hij heeft zichzelf piano spelen geleerd. Brood zocht oude bluesnummers uit en veranderde ze naar zijn eigen smaak. In die periode werd ook al duidelijk dat Brood helemaal zijn eigen weg ging. Hij zoop, jatte en liet aan zijn vrienden zien dat je ook op een andere manier je leven kon inrichten.

Ze traden veel op in Duitsland en de bezetting van de band wisselde nogal eens. Brood had geen last van collegialiteit en wisselde de bezetting al naar gelang het hem uitkwam. In die periode begon hij ook met amfetamine-pillen, daar kon je lang op doorgaan. Na The Moans ging hij spelen bij Cuby & the Blizzards, toendertijd wereldberoemd in Assen. Brood blijft gebruiken en komt in de gevangenis. Ook krijgt hij zijn eerste kind, een zoon. Eind jaren zestig leefde hij al het leven van een Rock ’n Roll Junkie…

Brood hing dagen stoned aan de bar. Of hij zat aan een tafeltje te snelschaken met ene Jaap, een ex-Provo, die nog bommen had gegooid. Of hij las. Het hele oeuvre van schrijvers – William Burroughs voorop – die volgens hem over de charmes van ‘Het Echte Leven’ schreven. Opeens was Brood weg. Eerst zat hij drie maanden in het huis van Bewaring, wegens het verhandelen van LSD, en toen hij vrijkwam, verkocht hij zijn installatie aan The Blizzards en vluchtte het land uit…Dat werd toen reizen. India, Nepal was het doel. In Turkije was zijn geld al op.

Hij ontmoet zijn manager Koos van Dijk. Ik heb nooit begrepen wat die man voor rol in het leven van Brood heeft gespeeld, maar dat wordt hier opgehelderd. Hij zorgde voor hem. Letterlijk met alles. Hij heeft hem uit iedere denkbare goot gehaald en hem een paar keer gered van een fatale overdosis. Uiteindelijk formeert Brood zijn eigen band The Wild Romance, waarmee hij zijn successen boekt. Maar Brood verandert niet. Hij verdient geld maar het interesseert hem niet. Hij krijgt nog een dochter, maar ontloopt alle verantwoordelijkheid. Voor collega’s is hij lastig;

Robert-Jan Stips, Aad Link…reden met de wagen naar een optreden van Gruppo Sportivo. Ze zouden Brood op het station oppikken. ‘En Herman stond al laveloos op het station…’Enfin, het regende dat het goot. En Brood begon te zeiken. Hij had op televisie gezien dat gijzelaars door hun Molukse treinkapers waren vrijgelaten..Dat vond hij leuk, dat ze door de regen hadden moeten sjokken…Robert-Jan Stips…parkeerde zijn auto in de vluchtstrook, stapte uit, pakte Brood bij zijn lurven, zette ‘m zo op straat en zei: ‘Leuk hè, die regen, ga maar lekker lopen.’…Honderd meter verderop stopte Stips en liet Brood er weer in. ‘Vond Brood geweldig. Begon Robert-Jan meteen in z’n nek te zoenen. ’t Was een rare jekkebek.”

Toch had Brood ook een andere kant. Hij kon ongelofelijk attent zijn, verlegen ook en hij wist iedereen uiteindelijk voor zich in te nemen. En hij had humor. Als je Herman Brood en Nina Hagen samen op een podium zet verwacht je vuurwerk. Mooi niet, ze trakteren het publiek ineens op een mierzoet duetje…

Verder komt alles wel voorbij. Het Amerikaanse avontuur, de relatie met Nina Hagen en de vele wisselingen in de bezetting. Maar het is geen volledig verhaal, want het boek werd in 1994 uitgegeven. Daarom, aardig om te lezen, maar de definitieve Brood-biografie moet nog geschreven worden.

Verzamelen

Ik weet eigenlijk niet meer hoe ik er bij kwam om Het Verzamelen van Boeken aan te schaffen van P.J. Buijnsters. Er zal vast een bespreking op een blog hebben gestaan, of misschien was het de aantrekkelijke cover die het hem deed.

Ik ben namelijk helemaal geen verzamelaar, ik doe maar wat. Ik koop ad random, naar aanleiding van een tip of in een opwelling, het kan allemaal. Er valt geen lijn in te ontdekken. Toen ik dit boek opensloeg bekroop me direct een enigzins ongemakkelijk gevoel. Ga ik dit leuk vinden om te lezen?

Het begin is droog. Verhandelingen over papier, boekbanden (en boekbandillustratie, boekbandrestauratie, boekband-identificatie enzovoort), het exlibris, de boekillustratie en -decoratie en van al die onderwerpen uitgebreide rijen met beschikbaar leesvoer. Nu zal ik niet snel naar de winkel snellen voor een boek over de geschiedenis van de Nederlandse boekillustratie, dus erg enthousiast was ik aanvankelijk niet. Even een klein bewijs om u ook in eerste aanleg wat te ontmoedigen. Het gaat over De collatie; hoe een boek is opgebouwd:

Binnen elk katern werden de recto-zijden weer apart genummerd als A, A2, A3, A4, A5, of als Aa, Aa2, Aa3, Aa4, Aa5 enzovoort op een manier die geen twijfel overlaat aangaande de volgorde en compleetheid van het betreffende boek. Bij folio-formaat loopt de nummering tot twee, bij kwarto-formaat worden doorgaans de eerste drie bladen aan hun recto-zjide voorzien van een signatuur, bij octavo-formaat dragen de eerste vijf bladen een signatuur: steeds dus de helft + 1 blad. Aan de keerzijde (verso-kant) van een blad komen geen signaturen voor.

Ben u er nog? Precies. Dat hou je geen 250 pagina’s lang vol. En toch, toch kwam het redelijk goed tussen dit boek en mij. Van de uitleg over het boek zelf gaan we over tot welke boeken er zoal zijn, welke gebieden ze bestrijken en wat er nog te verzamelen valt.

Volksboeken en Populair proza, Anekdotenverzamelingen, Levens van beruchte personen, Rover- en verschrikkingsromans, Liedboeken, Kinderboeken, Reisverhalen en Atlassen, Topografie en Geschiedenis, Architectuurboeken, Sport en Spel, Tuinboeken, Kostuumboeken en ga zo maar door. Buijnsters gaat ook in op deelgebieden en geeft aan waar nog een aardige verzameling in is aan te leggen. Ik ga het niet doen, maar dit deel was leuk om te lezen. Er komen nog steeds rijen aanbevolen boeken langs. Sla ze gerust over of neus het door, het schiet wel lekker op. Hier komen ook de leuke weetjes voorbij, waarbij André Hazes naar voren komt als erfgenaam van de 18e eeuwse liedjesverkoper Klein Jan en zijn marsdragend hondje én waarbij duidelijk wordt dat een simpel poëziealbum een gewichtige voorouder blijkt te hebben:

Een andere categorie handschriften wordt gevormd door de alba amicorum of vriendenalbums, die academici tijdens hun verblijf aan de hogeschool aanlegden. Zo’n album bevatte een aantal spreuken of gedichten, die meestal de vriendschapsbetrekking tussen auteur en eigenaar van het album tot uitdrukking brengen. Soms gaat de inscriptie vergezeld van een tekening of geschilderd familiewapen….Gedurende het laatste kwart van de 18e eeuw met zijn sentimentele vriendschapscultus raakte het album amicorum ook buiten het academische milieu steeds meer in zwang. Het verandert nu voor het laatst van karakter en wordt poëziealbum.

Tja, dat vind ik dan wel weer leuk om te lezen. Kortom, het begin is voor liefhebbers en de rest is gewoon interessant materiaal. O ja, en voor één perkamenten bijbel zijn 210 tot 225 schapen nodig. Dat wilde ik u toch niet onthouden.

Bloggersbijeenkomst II

Op 11 juni van dit jaar hebben we een succesvolle bloggersbijeenkomst mogen beleven bij mij thuis, in het midden van het land. Helaas kon Anna, nota bene één van de organisatoren, er toen vanwege logistieke problemen niet bij zijn. We hebben daarna min of meer besloten om in het najaar een keer richting Groningen te reizen om Anna te verblijden met onze komst.Inmiddels is er een datum vastgesteld: zaterdag 15 oktober 2011 is het zover!

Om alles een beetje te stroomlijnen is het handig dat iedereen die mee wil even een mailtje stuurt naar Joke, op Boekhappen@gmail.com. Het lijkt ons leuk om (onder andere) op die dag The Wasted Vigil van Nadeem Aslam samen te bespreken. Het is echter geen voorwaarde om te komen (ik zal er zelf ook aan moeten trekken…) dus ook als je het boek niet hebt gelezen ben je van harte uitgenodigd.

De bijeenkomst zal deze keer plaatsvinden op een nog nader bekend te maken locatie in Groningen zelf, op loopafstand van het station. We hopen weer op een gezellige middag waarin de boeken en de bloggers erachter centraal staan, dus komt allen!

Mede namens Joke en Anna.