Solar

Ik heb Solar van Ian McEwan ooit gekocht naar aanleiding van een bespreking van Anna, maar dat is al even terug. Geen idee dus wat mij te wachten stond bij dit boek. Het was niet voor iets, ik heb me er goed mee vermaakt.

Michael Beard is natuurkundige en voormalig Nobelprijswinnaar. Dat feit gebruikt hij nu voornamelijk nog om overal goedbetaalde lezingen te geven. Privé verslijt hij vijf huwelijken, in het verhaal is hij toe aan de laatste. Ofschoon hij zelf talloze affaires heeft gehad, moet hij met lede ogen aanzien dat zijn vrouw er met de klusjesman vandoor gaat.

Hij verbindt zijn naam aan een overheidsinstituut dat van alles doet met zonne-energie. Het grote doel is natuurlijk de klimaatverandering tegen te gaan. Als de briljante Tom Aldous onder hem komt werken in het instituut beginnen de problemen. Aldous begint een verhouding met Michael’s vrouw, komt te overlijden in zijn huis en Michael, die toch om nieuwe ideeën verlegen zat, gaat aan de haal met het werk van Tom. Hij verkondigt de wereld te zullen redden door middel van het kopiëren van het fotosyntheseproces der planten.

Is van zo’n wetenschappelijk onderwerp nu een prettig boek te maken? Laat dat maar aan McEwan over. Je komt de ene hilarische na de andere hilarische situatie tegen. Zo moet je geen plasje doen bij strenge vorst in Noorwegen;

His mistake was to wait a few seconds at the end…For when his business was done he discovered that his penis had attached itself to the zip of his snowmobile suit, had frozen in hard along its length, the way only living flesh can do on sub-zero metal.

Als hij later een ijsbeer tegenkomt, ziet hij natuurlijk de lichtschakelaar aan voor een startknop en moet hij ontzet worden. Als hij zijn twijfels uitspreekt tegenover een ice carver uit Mallorca (!) stelt deze laatste hem gerust door te zeggen dat hij zijn beste pinguïns ook pas na twee jaar maakte. Dat werk dus, het leest allemaal lekker weg.

Het verhaal springt verder in de tijd. Michael heeft inmiddels een dochter en zet in de Verenigde Staten een project op met de ideeën van wijlen Tom. Hij dijt steeds meer uit, houdt er een vriendin op na en voelt zich een tikje boven de massa verheven;

An avenue of ads for banking and office services, weakly humorous, effortfully eye-catching – clearly, advertising was an industry for third-raters – increased his irritation in the unventilated, overlit corridors. He knew it too well, the special kind of mental suffocation that came from contact with aggressive low intelligence. Now, planetary stupidity was his business.

Hij blijft geloven in zijn plannen maar krijgt zijn trekken thuis, tot zijn dochter waarschijnlijk de enige nog is die in haar vader gelooft;

“Sweetheart, can I speak to your daddy?”…
“My daddy’s saving the world in Lordsburg.”

Een vlot geschreven, bij tijd en wijlen dus erg grappig boek over klimaatverandering, ik had het van tevoren niet bedacht.