De debuutroman van de Amerikaanse schrijver Atticus Lish, Ter voorbereiding op het volgende leven, is direct overladen met alle mogelijke prijzen. Toen ook bij DWDD de superlatieven niet van de lucht waren werd ik nieuwsgierig en het moet gezegd, het is een indrukwekkend boek.
Het is het verhaal van een drievoudig, zwaar getraumatiseerde, Irak-veteraan Skinner en een Chinese immigrante zonder verblijfs- of werkvergunning, Zou Lei. Deze twee komen elkaar tegen in New York waar ze beiden het hoofd boven water proberen te houden. Ze gaan een verhouding aan zo goed en kwaad als dat kan.
Zou Lei werkt in de horeca en komt erachter dat het aanpoten is. Tussendoor probeert ze met oefeningen haar conditie zo goed mogelijk op peil te houden. Skinner heeft bij een familie onderdak gevonden in het souterrain. Hij vult zijn dagen met maniakale trainingssessies in de sportschool of met niks anders dan zijn medicijnen en drank, veel drank soms.
Het is dan ook geen vrolijk boek. Lish is sterk in zijn beschrijvingen van de krochten en onderkomens in New York, zoals waar Zou Lei haar onderdak vindt;
Hij opende de afgebladderde deur en liet haar voorgaan, de trap op naar boven, nauwe gangen met een oude sigarettenlucht, gefilterd hard licht vanuit een bovenhoek…Op de gang stonden rijen plastic sandalen en badslippers. het standaard onderkomen voor illegalen: een kamer opgedeeld in hokjes zodat er minstens acht of tien in konden. Het eerste kot was gefabriceerd met behulp van een schoenenrek, een stuk fineerhouten plaat en doorkijkplastic.
Ook hun verhouding loopt niet soepel en dat komt op het conto van de getroebleerde Skinner. Hij belooft te trouwen met Zou Lei, zodat ze makkelijker aan een werkvergunning kan komen maar echte actie blijft uit;
Hij zwoer dat hij nooit meer ruzie met haar zou maken, maar het gebeurde toch. In plaats van aardiger te doen, werd hij juist gemener, ook in het openbaar. Op straat kon hij vreselijk tegen haar uitvallen, of als ze in een taxi zaten. Het belangrijkste was dat dit ging veranderen, zeiden ze tegen elkaar.
De apotheose volgt als Skinner Zou Lei mist in zijn kamer, waar hij haar had achter gelaten. Hij meent dat de criminele zoon van de verhuurster hier mee van doen heeft en hij gaat verhaal halen. Leest u de afloop vooral zelf.
Het is een donker boek, vol beschrijvingen van de achterstandsbuurten waarin zowel Skinner als Zou Lei hun verdrietige zwerftochten maken. Het is ook een politiek boek natuurlijk, immigranten- en veteranenproblematiek liggen aan de oppervlakte. Niettemin erg de moeite waard.
Vertaling; Anne Jongeling
Quis leget haec? 