Wijn 6

Ik hoef doorgaans geen enkele moeite te doen om mij te verheugen op een vakantie in Frankrijk en zo ook nu niet. De wijnboeken van Ilja Gort geven er gewoon een extra slinger aan en dus ook Slurp Grand Cru. Ik kan met een gerust hart verwijzen naar mijn besprekingen van zijn vorige boeken, want het recept is idem, maar dan wordt dit een heel ielig stukje, daarom;

Na een meedogenloze selectie aan de sorteertafel op gezondheid en rijpheid, worden de overblijvende kwaliteitsdruiven opgesloten in roestvrijstalen cuves van vijftig hectoliter. Op elkaar liggend persen zij zichzelf uit door hun eigen gewicht. Maar op de druivenschilletjes krioelen bacteriën; gistbacteriën. Die bacteriën hebben een jaar lang gewacht op dit moment van zwakte. Vraatzuchtig grommend storten ze zich op de argeloze druiven. Met miljoenen tegelijk doen ze zich tegoed aan de suiker in het druivenvruchtvlees, die zij vervolgens uitpoepen als alcohol.

Kortom, hoe wijn wordt gemaakt op z’n Gort’s. Ik leer zowaar wat bij over de voor-gisting en de remontage. Hierbij wordt het sap onder uit de cuves gehaald en van boven weer over de schilletjes uitgevloeid, voor nog meer fruit, kleur en smaak. Ik krijg informatie over kurk of schroefdop, over de plukmachine en het bottelproces. Gort strooit weer met eet- en drinkadresjes en er wordt wat gekout over het onderhouden van een château, het onderhandelen met een pak Duitsers en het kopen van een konijn. Geen hogere wiskunde allemaal maar in de voorpret voldoet dit prima.

Ook in dit boek verschillende QR-codes die je met je mobiele telefoon kunt scannen waarna de bijbehorende filmpjes op je scherm worden afgespeeld. Je kan ze ook gewoon zien op http://www.slurp.nu/filmpjesslurpgrandcru.

Overigens komen de vele foto’s in het boek en de vormgeving voor rekening van de wijnboerminnares, Caroline d’Hollosy.

Merlot

Het Merlot Mysterie van Ilja Gort was precies het boek dat ik op een vakantie in Zuid-Frankrijk wilde lezen. Dat speelt wel mee in de hoge waardering die ik het boek op Librarything heb gegeven. Geen hogere literatuur, maar een erg vermakelijk boek over een goedmoedige Franse wijnboer en zijn superwijn.

Harold Wechter is een succesvolle reclamemaker die een goedlopend wijnchâteau in Frankrijk heeft. Zijn buurman is de sympathieke Régis. Die verbouwt ook wijn, maar op zijn gevoel. Toch heeft hij ieder jaar er altijd een paar vaten wijn tussen zitten die uitzonderlijk lekker zijn. Het is zijn “meilleur vin”. Dat valt Harold ook op en hij wil er achter komen van welke wijnstokken die bijzondere wijn komt. Toch moet Régis er verder bovenop geholpen worden en Harold raadt hem een “camping à la ferme” aan. Régis gaat hier op in en het wordt een groot succes. De broer van Régis, Bernard de boekhouder, wil er eerst niets mee te maken hebben, maar als hij geld ruikt gaat hij er in mee. Het leidt allemaal tot hilarische situaties. Een Alpenkreuzer vol met gier, naaktlopers die biodansen, bezoekers vallen door de poepdoos of vinden een hazelworm in de wasbak, zen-raften in een roeiboot. Het kan allemaal niet authentiek genoeg en dat is het geheim van het succes.

Toen Bernard, na een lange kantoordag, zijn Renault voor de zoveelste keer weer eens niet op zijn vaste plek kon parkeren, ging het mis. Bij thuiskomst had hij zijn keurig onderhouden eenpersoonsprivéparkeerplaats bezet gevonden door een grote, enigszins gehavende caravan met een slordig opgezette partytent ervoor. Voor de tentopening stond een dikke man in een lawaai-overhemd, worstjes om te draaien op een barbecue…Over Bernards strakgeknipte buxushaagje was een rij vrolijk-gekleurd wasgoed te drogen gehangen en op de binnenplaats was een drietal kinderen joelend aan het voetballen met een kapot plastic emmertje…’En nou is het afgelopen!’..’Wat jij doet, moet jij weten, maar ik wil dat zigeunergajes van jou niet voor m’n deur hebben!’
‘Oké, oké, rustig maar’, suste Régis. ‘Dat zijn gasten, hoor. Maar goed, pas de problème, ik vraag wel of ze ergens anders gaan staan’.

Het knettert nogal eens tussen de broers. Zeker als de familiebegraafplaats moet wijken voor bungalows. Régis wil er niets van weten. Moeder wordt niet gecremeerd zoals Bernard wil, maar gewoon begraven en Régis timmert persoonlijk een mooie kist van de oude, gezamenlijke keukentafel. Het boek heeft zo zijn mooie momenten. Ondertussen wordt zijn wijn door Harold wereldberoemd en zelfs hogelijk geprezen door dé wijnkenner Robert Parker. Hoe dat afloopt, lees het bij een lekker glas wijn.

Het is een dun verhaal, Gort grossiert weer in bonte vergelijkingen (de wijn tijgert traag als magma, een balzak als een rimpelige bruine sok met twee papegaaieneieren erin enzovoort) maar voor mij viel alles op zijn plaats op mijn vakantiestek tussen de wijnstokken. Dat Gort zelf een succesvolle ex-reclamemaker en wijnboer is en ene Régis als wijnreus in dienst heeft draagt volledig bij aan de herkenning natuurlijk.

Wijn 5

Ter voorbereiding op een vakantie in Frankrijk heb ik Château Slurp van Ilja Gort gelezen. Nou ja, meer gekeken. Het recept is vrijwel identiek aan de andere Slurp-boeken. Het leven van een wijnboer in Frankrijk in beeld gebracht en beschreven. Tegenwoordig lardeert Gort het ook met eigen verzonnen verhaaltjes over waarom “wijn een vrouw is”, hoe hij zijn geliefde vindt op een IKEA-bed of over de losgemaakte endorfine na een goed glas wijn.

Maar het meest wordt het leven van alledag beschreven. Een bezoek van Chinese gasten, de jaarlijkse druivenpluk, bezoekjes aan concullega’s op andere chateau’s en zijn bezoek aan het chateau van Cliff Richard. Nog een kleine proeve van Gort’s schrijfstijl, over het resultaat na het samenstellen van een prachtige wijn;

Het druivenbloed dat na afloop van dit stukje diabolische natuurkunde in je glas walst, is verschrikkelijk. Neem één slok en je smaakpapillen slaan allemaal tegelijk aan het gangbangen. Het is alsof je de Amazone opdrinkt: een machtige oerwoudrivier van lekkerte stroomt door je borst. Paardenzweet, knallende zwepen, voorbijstampende kuddes grizzlyberen. Hartverwarmend en zielsgelukkig. Maar pas op! Deze wijn glijdt naar binnen als een pianoglissando, maar verborgen achter die streelzachte smaakomhelzing loert een alcoholkaliber van zo’n 16%. Dus wees op je hoede: je bedrijft de liefde met een nymfomane non…

Leuk zijn de 14 afbeeldingen achterin met een QR-code. Die kan je scannen en de filmpjes op je mobiel bekijken. Filmpjes over het maken van tonnen, zoeken van paddenstoelen, het rollen van de tonnen enzovoort. De commerciële handigheid om het eerste hoofdstuk van zijn laatste roman te plaatsen hoeft voor mij dan weer niet. De boekjes hebben niet veel om het lijf, maar voor een vakantie in die regionen vormt dit toch een erg prettige opmaat.

Wijn 4

Ik slurp dus ik ben, het zoveelste wijnboek van Ilja Gort. Ik had best nog zin in zo’n diverterend wijnwerkje, maar hier bemerkte ik toch dat de klad er een beetje in begon te komen. Ik las op een aantal bladzijden hetzelfde als in Slurp! 2. Het valt wellicht niet op als je ze tijden na elkaar leest, maar ook nu

viel met bijna wetenschappelijk uitgekiende dosering van exact 12 mm hemelwater een lange zachte regenbui op onze druifjes.

Dat staat ook zo in het vorige boek en nog zo wat uitdrukkingen meer zijn gedupliceerd. Er staan wat meer verhalen in dan in het vorige boek, variërend van een beschrijving van de chateau-verwarming tot het verhaal van de transformatie van een druivenplukkers-team tot zangkoor. Het ‘joie de vivre’ druipt er slim van af, je wilt er wijn van gaan drinken. De heer Gort is echt niet gek.

Maar toch, mooie verhalen ook zoals het interview met Ilja’s wijnexpert/oenoloog Michel Rolland. Een man die wereldwijd actief is, maar dus ook voor de wijnen van Gort. Overigens geeft de auteur het grif toe als een andere wijn beter smaakt:

‘Blindproefje doen?’ Die middag hebben we Alains 2009 en onze 2009 naast elkaar gedegusteerd…Maar helaas, ik moet het toegeven, het stond als een paal buiten kijf: de wijn van Alain was mooier, beter en lekkerder. Véél lekkerder. Maar geen honderd keer lekkerder.

Dat laatste refereert aan het prijsverschil tussen beider wijnen. Afijn, zo kan Gort zichzelf nog wat doelen stellen, die ongetwijfeld weer wat boeken zullen opleveren. Ik heb er nog een paar, maar even tijd voor wat anders.

Wijn 3

Het was dit weekend uitstekend weer voor een wijnboek, dus Slurp! 2 van Ilja Gort maar uit de kast getrokken. Een korte bespreking, want het recept is eender aan Slurp!. Pretentieloos gekout over het wel en wee van een wijnboer in Frankrijk, gelardeerd met een overdaad aan foto’s.

Dat klinkt wellicht wat badinerend maar voor buiten op een zonovergoten terras vind ik dit prima. Het plan is om dit jaar Frankrijk nog te gaan bezoeken dus ik schaar dit onbekommerd onder voorpret.

Ook hier weer, bezoeken aan collega-wijnboeren, fijne en foute eet-adresjes en het leven van alledag. De triestigheid van een circus op het platteland, compleet met een losgebroken Isabella de ijskoningin; de zeldzame, unieke witte kameel uit de besneeuwde vlakten van Mantsjoerije.

De seizoenen worden weer keurig doorlopen in het boek en Gort strooit kwistig met zijn vergelijkingen;

– de koffie smaakte alsof de eigenaar er zijn onderbroek in had gewassen
– een kaaswagen ter grootte van een boedelbak
– hij waakt over zijn wijn als een vader over zijn tienerdochter, enz.

Soms wat flauwig, maar het boek is zo gelezen en soms leer ik wat bij. Over handgekneusde druiven, het rollen der vaten en het opofferen van prachtige oogst voor nog prachtiger wijn. Ik ga er nog één lezen…

Wijn 2

Slurp! van Ilja Gort is een beetje een vreemd boek. Waar zijn boek Leven als Gort in Frankrijk echt verhaalt over zijn belevenissen als wijnboer, is dit vooral een fotoboek met begeleidende teksten.

Aan de hand van de seizoenen worden wij meegenomen door de wijngaard en door de streek. Adressen om te onthouden en adressen om te mijden, hij benoemt ze beiden en lardeert de foto’s met luchtige teksten. Soms iets te luchtig naar mijn smaak (tot zover niets aan de poot, druiven afcutten) maar soms volgt een leuk doorkijkje naar hoe het werkt:

Zoals iedereen weet, speelt bij het maken van goede wijn, de hygiëne tijdens het vinificatieproces een cruciale rol. Bij ons op Château de la Garde stellen wij wat dat betreft fundamentalistisch hoge eisen en zowel in onze cuverie als in onze chai glimt en glanst alles van netheid. “Wijn stop je in je mond,” is ons credo, “en wat je in je mond stopt moet spic en span zijn”…Tot aan het kleinste slangklemringetje toe, bij ons wordt alles van tevoren nietsontziend ontsmet.

Wat volgt zijn foto’s van een hypercleane omgeving voor ketels en vaten. Vervolgens bezoekt Gort het Domaine van een collega met prijswinnende fantastische wijnen. Daar gaat het er anders aan toe:

Mijn collega, monsieur Norguet evenwel, heeft daar geheel en al schijt aan. Toen wij de maker van onze gedroomd lekkere frisse, schone sauvignon na een uurtje karren gevonden hadden, bleek zijn château de grootste teringzooi die ik ooit heb gezien.
Overal ligt troep; ouwe flessenrekken, kapotte spoelbakken, verroest gereedschap. Een zigeunerkamp na een bomaanslag is er nog netjes bij.

Afgaand op de foto’s is het ook een groot verschil maar voor de smaak maakt dat blijkbaar niet uit. Maar goed, u heeft een beeld van de stijl van het boek. Foto’s kijken, tekstjes lezen en toch zin krijgen in een goed glas wijn. Ik vind het leuk.

Wijn 1

Leven als Gort in Frankrijk van Ilja Gort is een vermakelijk boek over het wel en wee van een wijnboer in Frankrijk.

De auteur heeft wat centen verdiend met het maken van reclamefilms en besluit om zijn horizon te verbreden. Hij koopt een wijnchâteau in Frankrijk. Dat is al niet zo simpel, maar om vervolgens prijswinnende wijnen te willen maken, dan moet je toch wat kennis opdoen.

Of goed personeel in dienst nemen. Hij neemt een Australische wijnmaker in dienst om Franse wijnen te maken. Geen Fransman, die werken alleen zoals opa dat al deed. Hij heeft het gelijk aan zijn zijde, want prijzen winnen ze. Het logo, “La Tulipe” wordt in elkaar gekliederd door zoonlief. Vervolgens komen er verhalen over verbouwingen, over de pluk en over lange avonden met wijn en spijzen aan de plukkerstafel.

Gort vertelt met een dosis humor die ik prettig vind lezen. Natuurlijk is het vooral een slimme zakenman die zijn marketing prima op orde heeft. Een exclusieve deal met Albert Heijn, een luchtige nieuwsbrief, een Facebookpagina en een televisieprogramma. Toch zijn dit heerlijke boeken voor tussendoor. Daarom als wijn- en Frankrijkliefhebber maar een hele rits Gort- en wijnboeken aangeschaft. Daarom ook de titel Wijn 1, er volgen er veel meer. Laat mij nou.