Newfoundland

Ik ontving Westsiders van Tom Finn via de Early Reviewers dienst van Librarything. Ik  was eerlijk gezegd al vergeten dat ik er op had ingetekend. Het boekje van nog geen 200 pagina’s bevat 9 korte verhalen die zich allemaal afspelen in Newfoundland, Canada in de jaren 40 van de vorige eeuw.

Nu weet ik helemaal niets van Newfoundland, laat staan over die periode, dus ik toog goedgemutst aan het lezen. Nu ik het boek uit heb weet ik niet goed wat ik er mee aan moet. Het zijn verhalen over mensen en hun bezigheden. Het zijn verhalen zonder plot, wat ook niet persé hoeft, maar bij bijna ieder verhaal bleef ik een beetje zitten met een gevoel van “was dit het nou?”

Zo worden we meegenomen langs de beslommeringen op een politiebureau, leven we mee met een alleenstaand zwanger geraakt meisje, een vrijgezel die in de steek wordt gelaten door zijn nieuwe vriendin en de ouders die een zoon zijn verloren.

Op een enkele uitzondering na raakte ik niet echt betrokken bij de hoofpersonen. Misschien dan nog het meest bij Harry, die geen hoofdpersoon is maar over wie wordt verteld door één van de karakters. Harry is ziek en de verteller zit achter zijn vrouw aan:

Well, you can imagine how I felt George. Absolutely disgusted with myself, totally dismayed by the way I’d been carrying on. While I had been trying to seduce his wife, Harry, a good friend if ever there was one, had been struggling painfully, heroically if you like, against this implacable enemy. To be betrayed by his body was at least natural and understandable, however unfortunate, but to be betrayed by a friend? That was unnatural, George. Bad form, as Harry himself would to say.

O ja, en Edie. De vrouw die ziek is en het niet beseft of niet wil beseffen. Wiegt mee op de muziek, is verward en heeft hulp nodig. Zo’n onderwerp geeft wel een goed verhaal:

‘I think she’s waltzing,’ he sighed. “In her head you know, waltzing.”…”She’s not aware of it herself, at least as far as I can tell.”…”The first time she did that swaying thing was at Evensong, about three or four months back. Thank God there wasn’t much of a crowd, but even so I think Reverend Loder noticed it. Old Mrs. Cull was behind us and the poor thing looked half scared to death. I’m sure she thought Edie was drunk”…”She’s afraid, Ralph. She wants help but she’s too frightened to look for it”

Omdat het korte verhalen zijn leest het boek wel weer lekker weg. De tekening op de voorkant is van de auteur zelf, hoewel ik daar ook niet steil van achterover sla. Voor tussendoor of voor een geplande trip naar Newfoundland is het een aardig boek, maar eigenlijk ook niet meer dan dat.